> > > เขาเจอเธอในงานเลี้ยงแห่งนึง
> > > เธอดูโดดเด่นมาก
> > > และมีคนมากมายรุมล้อมเธอ
> > > ในขณะที่เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง
> > > ไม่มีใครใส่ใจเขาเลย
> > >
> > > และหลังงานเลี้ยงเลิก
> > > เขาได้มีโอกาสชวนเธอไปทานกาแฟต่อ
> > > เธอประหลาดใจมาก
> > > แต่ท่าทีที่สุภาพของเขา ทำให้เธอตอบตกลง
> > >
> > >
> > > พวกเขานั่งในร้านกาแฟดีๆแห่งนึง
> > > เขาดูประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก
> > > เธอรู้สึกอึดอัดมาก
> > > จนคิดในใจว่า
> > > ได้โปรดให้ฉันกลับบ้านเหอะ
> > >
> > > แต่ทันใดนั้น.....
> > >
> > > เขาถามบ๋อยว่า ขอเกลือป่นได้ไหม
> > > อยากเอามาใส่ในกาแฟ
> > > ทุกคนในร้านหันมาจ้องเขาด้วยความประหลาดใจ
> > > เขาอายจนต้องก้มหน้า
> > > แต่ก็ยังเติมเกลือลงในกาแฟ และก็ดื่มมันเสียด้วย
> > >
> > > ทำให้เธอต้องถามเขาอย่างอดไม่ได้ว่า ทำไมชอบกาแฟรสชาติแบบนี้
> > > เขาตอบว่า เมื่อเขายังเด็ก
> > > บ้านเกิดเขาอยู่ริมทะเล
> > > เขาเป็นลูกน้ำเค็ม
> > > เล่นกับทะเลทุกวัน เคยชินกับรสเค็มของเกลือ
> > > เหมือนกับรสชาติของกาแฟเค็ม
> > > เพราะฉะนั้นเมื่อทุกครั้งที่เขาได้ลิ้มรสกาแฟเค็มๆ
> > > เขาก็จะคิดถึงวัยเด็ก
> > > คิดถึงบ้านเกิด
> > > เขาคิดถึงพ่อแม่ทียังอยู่ที่นั่น
> > >
> > >
> > > เขาเล่าไปก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
> > > เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ
> > > นั่นเป็นความในใจลึกๆของเขา
> > > ผู้ชายคนไหนที่กล้าบอกว่าเขาคิดถึงบ้าน
> > > แสดงว่าเขาต้องรักครอบครัวอย่างมาก
> > > และมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว
> > > ดังนั้นเธอก็เริ่มประทับใจในตัวเขา
> > > เริ่มชวนเขาคุย
> > > เล่าถึงบ้านเกิดของเธอบ้าง
> > > ชีวิตในวัยเด็ก ครอบครัวของเธอ
> > > เธอกับเขาคุยกันถูกคอมากขึ้นเรื่อยๆ
> > > และจากการเริ่มต้นที่ดี
> > > ทำให้เขากับเธอคืบหน้าความสัมพันธ์ต่อไป
> > >
> > > จนทีสุด เธอก็ค้นพบว่า เขาคือผู้ชายแบบที่เธอต้องการอย่างแท้จริง
> > > เขาใจกว้าง อ่อนโยน อบอุ่น และดูแลเป็นอย่างดี
> > > เขาเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ แต่เธอเกือบจะมองข้ามเขาไป!
> > > ต้องขอบคุณกาแฟแก้วนั้น
> > > และชีวิตรักที่สวยงามเช่นนี้ ก็เหมือนดังเรื่องทั่วไป
> > > เมื่อเธอตกลงใจแต่งงานกับเขา
> > > และก็มีความสุขมาโดยตลอด....
> > > โดยทุกๆครั้งที่เธอชงกาแฟให้กับเขา
> > > เธอต้องใส่เกลือลงไปในกาแฟให้ทุกครั้งไป
> > > เธอรู้ว่านี่เป็นกาแฟที่เขาชอบมากที่สุด
> > >
> > >
> > > หลังจากนั้นอีกสี่สิบปี
> > > เขาก็จากเธอไป
> > > ทิ้งจดหมายไว้ให้เธอฉบับนึง
> > > ข้างในมีใจความว่า
> > >
> > > ที่รัก อภัยให้ผมด้วย
> > > ที่ต้องโกหกคุณชั่วชีวิต
> > > มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมโกหกคุณ เรื่องกาแฟเค็มนั่น
> > > จำวันแรกที่เรามีนัดกันได้ไหม
> > > ผมประหม่ามากในตอนนั้น
> > > จริงๆแล้วผมต้องการน้ำตาล แต่ผมพูดผิดเป็นขอเกลือ
> > > ซึ่งมันยากที่จะกลับคำในตอนนั้น ผมจึงต้องปล่อยมันไป
> > > ซึ่งผมไม่คิดว่า นั่นจะทำให้เราได้เริ่มต้นการพูดคุยกัน
> > > ผมพยายามที่จะสารภาพกับคุณหลายต่อหลายครั้ง
> > > แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะสารภาพออกไป
> > > ทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า จะไม่โกหกอะไรคุณอีกแม้แต่ครั้งเดียว
> > > ตอนนี้ผมจากไปแล้ว ผมไม่ต้องหวาดกลัวอะไรอีก
> > > ดังนั้นจึงเล่าความจริงในจดหมายฉบับนี้
> > >
> > >
> > > แท้จริงแล้วผมไม่ได้ชอบทานกาแฟรสเค็มเลยแม้แต่น้อย
> > > มันรสชาติค่อนข้างแย่ทีเดียว
> > > แต่ว่าผมทานมันตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่ได้รู้จักคุณ
> > > ผมไม่เคยนึกเสียใจในสิ่งที่ทำเพื่อคุณเลย
> > > การได้พบคุณเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดชีวิตของผม
> > > ถ้าผมได้มีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง
> > > ผมก็ยังอยากจะได้พบคุณ และมีคุณเป็นภรรยาผมอีกครั้งเช่นกัน
> > > แม้ว่าผมจะต้องดื่มกาแฟรสเค็มอีกตลอดชีวิตก็ตาม!
> > >
> > >
> > > น้ำตาของเธอหยดใส่กระดาษจดหมายจนเปียกชุ่ม
> > > และหลังจากนั้น หากมีใครถามเธอ
> > > กาแฟรสเติมเกลือรสชาติเป็นเช่นไร
> > >
> > > เธอก็จะตอบเสมอว่า " มันหวาน "
ที่มา ฟอร์เวิร์ดเมล
เธเนเธฒเธ 
แต่ว่า..อยากให้บอกกันตรงดีกว่าม้าง..
รู้สึกว่าคุ้นๆนะเหมือนเคยห้นที่บอร์ดไหนซ๊ากแห่ง