> เรื่องเล่าว่า...มีคน 2
>คนเป็น เพื่อนกัน...ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย...
>ระหว่างทาง...เกิดโต้เถียง ขัดแย้งไม่เข้าใจกัน
>เพื่อนคนหนึ่ง...พลั้งลงมือตบหน้าอีกฝ่าย
> คนถูกทำร้าย...เจ็บปวด แต่ไม่เอ่ยวาจา...กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า
>" วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"
>
>
>พวกเขายังคงเดินทาง ต่อ...กระทั่งถึงแหล่งน้ำ
>พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ...ชำระกาย...พลันคนที่ ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ...
>เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ...เข้าช่วยชีวิต
>คน รอดตาย...ยังคงไม่เอ่ยวาจา...กลับสลักลงไปบนหินใหญ่....
>"วันนี้... เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"
>
>
>อีกคนไม่เข้าใจ...ถามว่า..." เมื่อถูกฉันตบหน้า...เธอเขียนลงทราย...แล้วทำไม
>เมื่อครู่...ต้องสลักบน หิน"
>
>อีกคนยิ้มพราย...กล่าวตอบ
>"เมื่อถูกเพื่อนรักทำ ร้าย...เราควรเขียนมันไว้บนทราย
>ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย...จะทำหน้าที่ พัดผ่าน...ลบล้างไม่เหลือ
>แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมายบังเกิด
> เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ
>...ซึ่งจะไม่มีสายลมแรง เพียงใด..ลบล้างทำลายได้...."
แต่ที่สำคัญอีกอย่าง อยากให้เขียนไว้ในใจด้วยนะคับ ไว้ลึกๆ เลย
เธเนเธฒเธ 
